Sophie (10 jaar): ‘Ik hoop, ik hoop, ik hoop, dat het eindelijk eens over gaat’

Hoe werkt een kindgesprek bij een Mediator?

Ze kwamen samen mijn kantoor binnen. Thomas, de oudste en veertien jaar, voorop. En achter hem zijn kleine zusje van tien, Sophie.

Ze moesten een beetje lachen en keken opvallend fris de wereld in.  

Wat vinden jullie ervan dat papa en mama gaan scheiden?

Ik had ze uitgenodigd voor een kindgesprek. Om hen zelf te vragen wat ze ervan vonden dat papa en mama gingen scheiden. En wat ze graag zouden willen. En ook, waar ze zich zorgen over maakten.

Ik legde hen uit dat ik met papa en mama aan het praten was, (‘Oh, bent ú de mediator!’) hoe zij de dingen voor hen, de kinderen, nóg beter konden regelen.

Het kindgesprek: dit zijn twee dingen die ik NOOIT zal vragen

Ik vertelde ook dat ik in ieder geval twee dingen NIET aan hen zou vragen:

1. Wie vind je het liefst, papa of mama?

2. Bij wie wil je het liefste wonen, papa of mama?

Ik zag ze -letterlijk- een zucht van verlichting slaken…

Ze mochten kiezen wie zou beginnen. Dat werd Thomas; Sophie ging met papa een ijsje eten.

Abu Dhabi, elke dag zon, zee en een superfijne school

Thomas was -hij had het laatst nog maar eens geteld- in zijn leven vijf keer verhuisd. Hun huidige woonplaats Abu Dhabi, daar waren ze nu drie jaar, was geweldig. Elke dag zon, elke dag de zee en het zwembad, en een superfijne school. Hij zat in een leuke vriendenclub, met allerlei nationaliteiten, en hij zwom voor het schoolteam. Dat betekende veel trainen, maar ook veel wedstrijden, tegen andere internationale scholen en zij stonden bovenaan!

Thomas snapte dat papa en mama uit elkaar gingen. Hoewel hij het niet leuk vond. Hij had het niet verwacht, maar hij was er ook niet van geschrokken.

“Ik houd van mijn ouders, en ik wil niet kiezen’. Dat wilde hij toch nog erg graag een keer zeggen.

En: “ik stel me voor dat het toch heel raar is als ik naar beneden kom van mijn kamer en er maar een ouder beneden is”.

Hij vond het heerlijk om met mama samen een film te kijken; lekker rustig en niemand die er doorheen praatte. Hij vond het geweldig om met papa naar een cricketwedstrijd te gaan. En bij te houden, wie er ditmaal een persoonlijk record zou breken; Zuid-Afrika was hun lievelingsteam.

Dat papa en mama het nog een keer proberen

Als Thomas drie wensen mocht doen, dan zouden deze zijn:

1. Veel geld, een BMW en een Ferrari.   

2. Dat papa en mama het nog een keer proberen.

3. Dat ik heel lang leef, hoe langer hoe beter!

Mama kwam hem vaak ophalen van school. Ze vertelde dan telkens dat ze zo van papa hield. En dat ze niet wilde scheiden. Dat ze het niet begreep. Thomas deed er niets mee. Hij kon er niets aan doen. Hij wilde mama niet kwetsen.

Papa was vaak heel boos. Hij riep dan dat hij weg zou gaan en nooit meer terug zou komen. En dat dan mama’s schuld zou zijn. Hij kon dat soms een paar dagen volhouden, telkens maar weer.  

Thomas zag er tegenop om zijn spullen te verdelen; zijn luie stoel op zijn kamer, of zijn Playstation. En telkens naar een ander huis, dat leek hem niet zo fijn.

“Ik wil heel duidelijk zijn, dat ik de een niet aardiger vind dan de ander”. Daar sloot Thomas ons gesprek mee af.

Dat ik heel lang leef, hoe langer hoe beter!

Thomas, 14

Sophie kwam daarna. Een meisje van tien jaar, die ook al vijf keer was verhuisd. En die, ondanks de zon in Abu Dhabi, er een beetje bleekjes uitzag.

Sophie was stukken spraakzamer dan haar broer.

“Papa kan heel hard zwemmen. Ik vind het heel leuk om met hem hard te zwemmen in het zwembad van de Nederlandse club. Ik kan hem wel bijhouden hoor. Alleen Thomas is misschien iets sneller dan ik. Ik kan ook heel erg lachen met papa.”   

“Ik ben precies hetzelfde als papa. Ben een babbelkous. Praat heel veel.

“Met mama vind ik het leuk om lekker elke dag chocomel met slagroom te drinken, lekker te kletsen, op Netflix series te kijken, en om te shoppen in de shopping malls.

“Papa is heel zorgzaam en wil veel geld verdienen om voor ons te zorgen. Hij houdt met iedereen rekening en slaat soms zichzelf over. Daar heeft hij stress van. Hij heeft zó veel stress van alles. Hij roept soms heel hard. En zegt dan dat hij naar Australië wil; om daar te gaan werken en alles achter te laten. Ons allemaal, mama en ook ons, de kinderen.  

Het is voor ons heel erg….

Sophie, 10

“Mama huilt heel vaak. En zegt dan dat ze het niet begrijpt. Ze wil daar telkens over praten. Het zou fijn zijn als het ook over iets anders zou kunnen gaan. Wij hebben er zelf al zo veel last van dat papa en mama uit elkaar gaan. Het is voor ons heel erg. Mama maakt het zo nog erger.”

“Ik vind het heel erg voor mama. Maar als zij ook over andere dingen zou kunnen praten zou dat heel fijn zijn. En ik wil niet dat papa naar Australië gaat. Dat is toch veel te ver weg. Ik kan niet telkens zo lang zonder papa. Ik droom daar soms van. Dan word ik huilend wakker, midden in de nacht!

“Het is jammer dat het al een tijdje zo gaat en dat het al best lang zo is. Ik hoop, ik hoop, ik hoop, tot het eindelijk een keer over gaat.”

Ik wou dat ik kind kan zijn, dat mama een moeder wordt.. en dat ik bij een rustige papa kan zijn…

Sophie, 10

Als Sophie drie wensen zou mogen doen, dan zouden deze zijn:

1. Dat ik nergens meer last van heb. Dat ik huiswerk kan maken. Dat ik alle andere dingen kan doen, die normale kinderen doen.  

2. Dat de scheiding voorbij is en dat alles geregeld is. Regel het, regel een huis en een schema, wanneer we van de een naar de ander gaan.

3.  Dat ik kind kan zijn. Dat mama een moeder wordt. Dat ik ook bij een rustige papa kan zijn.

Een kindgesprek bij een Mediator, hoe gaat dat?

Dit is een voorbeeld van een kindgesprek dat heeft plaatsgevonden in mijn praktijk.

Het zijn er vele die ik in de loop der tijd heb gevoerd. Telkens vraag ik aan het einde van het gesprek, of ik toestemming krijg van de kinderen om de inhoud van het gesprek met hun papa en mama te delen. Soms mag dat niet, heel vaak wel.

Ouders zitten er vaak geschrokken bij, als ik ze vertel hoe het met de kinderen gaat en hoe ze de scheiding beleven.

Ze worden toch opgeslokt door hun eigen emoties, zijn zo bezig geweest met overleven en dingen regelen dat ze -ondanks dat ze het wel proberen- niet altijd even goed rekening (kunnen) houden met hoe kun kinderen de scheiding beleven.

Laat ons asjeblieft geen kant kiezen

Ik neem altijd de “Open brief aan alle gescheiden ouders” van Villa Pinedo* met de ouders door. Dat kan op zo’n moment heel hard aankomen.

Vooral wanneer we aankomen bij de vragen die in de brief worden gesteld:

-Laat ons asjeblieft geen kant kiezen

-Maak geen ruzie waar we bij zijn

-Zeg geen slechte dingen over elkaar tegen ons

-Geef ons de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie

-Luister echt naar wat we te zeggen hebben

-Geef ons de ruimte om van jullie allebei te houden

-Vergeet niet dat jullie samen voor ons hebben gekozen”.

Waartoe dient een kindgesprek bij een Mediator?

Een kindgesprek is vaak heel goed voor de kinderen. Hen wordt daarmee aangegeven dat zij ook iets mogen zeggen over de scheiding, en dat het belangrijk is wat zij te zeggen hebben.

De uitkomsten van het kindgesprek geeft vaak aan ouders inzichten, die ze daarvoor nog niet hadden. Vooral over hoe de kinderen de scheiding echt beleven en wat hun rol daarin is.

En natuurlijk vervolgens hoe ze het (nog) beter kunnen gaan doen en regelen, voor hun kinderen.

Wat gebeurt er na het kindgesprek?

Het is mijn ervaring dat ouders vaak, nadat ze zo duidelijk hebben gehoord wat de scheidingssituatie met de kinderen doet, met elkaar in gesprek gaan hoe ze het écht, voor de kinderen, anders en of/beter kunnen gaan doen.

En is er daarna vaak meer oog voor de kinderen, en hoe zij -ieder voor zich- de scheiding beleven. Waardoor ook de connectie met de kinderen zich verdiept en er een ander contact met de kinderen kan ontstaan.

Soms gaan ouders, of een van hen -alsnog – in therapie. Of toch nog eens naar de huisarts. Of naar een goeie vriend of vriendin. Om hulp te krijgen bij die intens moeilijke periode waarin ze zich, samen met de kinderen, bevinden.

En om uiteindelijk, als ouders samen met de kinderen, weer te kunnen gaan bouwen aan een nieuwe plek, waar iedereen zich veilig en vertrouwd zal voelen.

Wat dat is wat veel ouders toch echt het allerliefste willen: dat hun kinderen zo min mogelijk last hebben van een scheiding die door hun ouders is ingezet en gelukkig opgroeien.